Black Panther — Superheldenfilm met een hart

Marvel Studios’ BLACK PANTHER Erik Killmonger (Michael B. Jordan) Ph: Film Frame ©Marvel Studios 2018

Zo dadelijk leggen we van naaldje tot draadje uit waarom, maar hier is het belangrijkste: ga Black Pantherkijken, want deze nieuwe Marvelfilm gooit heel wat dingen die je dacht te weten over superheldenfilms resoluut op zijn kop. 

Wat gebeurt er wanneer er een Marvelfilm wordt gemaakt door een regisseur die je evengoed als een ware cineast kunt betitelen? Soms niet veel, zoals de door Kenneth Branagh gedraaide eerste Thor-prent jaren geleden al pijnlijk bewees. Maar Ryan Coogler, die op het klapstoeltje van Black Panther plaatsnam, is toch nog van een ander kaliber: hij maakt maatschappelijk relevante, kwaaie films, zelfs wanneer hij zich – zie Creed, een prent uit de langlopende Rocky-reeks – aan genrewerk waagt. En dat is net het element dat van Black Panther misschien niet de beste, maar toch de relevantste Marvelfilm tot nu toe maakt.

(Deze review verscheen aanvankelijk op 9LIVES. Na het opdoeken van die site blijft hij hier bewaard voor ’t nageslacht.)

Niet té raciaal

Cooglers gebalde maar ook gevoelige regie zorgt er om te beginnen voor dat Black Panther, ondanks de veelvuldige digitale effecten, zijn centrale uitgangspunt niet zwaar overspeelt. Het risico was enorm groot dat deze film een geforceerde vibe zou uitademen: “Kijk hier eens: een zwarte superheld! Zie je? Superheld! Zwart!” Terwijl de waarheid is dat Marvel Studios met Black Panther een rijkelijk laat inhaalmanoeuver uitvoert. Want de Marvelfilms in hun huidige vorm lopen toch al een vol decennium en de stripreeks waarop de film is gebaseerd, en die al zo’n vijftig jaar loopt, was in zijn tijd net een voortrekker in de gelijkstelling tussen rassen, in een tijdperk – de late sixties – waarin dat nog helemaal niet zo evident was als nu. (De onlinedrek die Black Panther ook vandaag over zich heen kreeg, tellen we even niet mee: ultrarechtse margefiguren blijken helaas van alle tijden.)

Marvel Studios’ BLACK PANTHER Royal Talon Fighter landing in Wakanda Ph: Film Frame ©Marvel Studios 2018

Het briljante aan Black Panther is dat Coogler en medescenarist Joe Robert Cole erin slagen om de – uiteindelijk zelfs vrij stevig aangezette – raciale elementen zachtjes in zijn verhaal te doen binnenrollen, dankzij een schijnbare nevenplot die zich ineens ontpopt tot een belangrijke steunbeer voor het verhaal. Maar je ziet dat ware thema niet eens binnenkomen, omdat de makers je eerst onderdompelen in een waanzinnig betoverend decor: het fictieve Wakanda, voor de buitenwereld een van de armste landen ter wereld, maar in realiteit – en in alle geborgenheid –  een hoogtechnologische natie wier vooruitgang eeuwen voor ligt op die van de westerse wereld. 

Gelaagde lulkoek

Hoofdpersonage T’Challa (Chadwick Boseman), sinds zijn introductie in Captain America: Civil War de nieuwe koning van het land en drager van het geavanceerde Black Panther-pak, moet zijn land beschermen tegen een indringer van buitenaf (een uitzinnig acterende Andy Serkis), maar ook de mysterieuze Killmonger (Cooglers maatje Michael B. Jordan, zowel op fysiek vlak als qua qua acteerprésence bijzonder imposant) lijkt plannen te hebben die nefast zijn voor het Wakandese volk. 

Uiteindelijk wordt er diep in bepaalde thema’s gepord. Zoals – ja, tòch – raciale woede, maar ook zonden van de vader die worden overgedragen op de zoon. Het krachtige aan Black Panther is echter dat die alleen op een paar sleutelmomenten hun kop laten zien, en Coogler je voor het merendeel van de film overstelpt met hetgeen waarvoor je uiteindelijk een ticket voor een Marvelfilm koopt. Gepantserde neushoorns, auto’s die met één vuistslag van de baan worden gehengst, gebalde oneliners: aan het einde van zijn twee uur en een kwartier durende rit is Black Panther gewoon een brok vakkundig gemaakte, genietbare lulkoek met een paar diepere lagen erin.

Marvel Studios’ BLACK PANTHER Erik Killmonger (Michael B. Jordan) Ph: Film Frame ©Marvel Studios 2018

Conclusie

Kan een Marvelfilm ook een filmisch meesterwerk zijn? Black Panther schiet nèt tekort om aan die categorie te worden toegevoegd: daarvoor komt bijvoorbeeld het accent van de personages een beetje te belachelijk over, en werd de climactische strijd aan het einde te magertjes in scène gezet. Maar door toch iets méér te willen creëren dan de gebruikelijke CGI-puinhopen maakte regisseur Coogler er een onvergetelijke kanjer van een film van.

Score: 9,2/10

No Comments :

oktober 2024
M D W D V Z Z
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

* Your email address will not be published.