‘Iron Man 3’ was een staaltje overkill

In zijn trailers voor Iron Man 3 leek Marvel de figuur van Iron Man naar duisterder oorden te willen leiden met deze film, meer in de richting van The Dark Knight dan in die van het veel olijkere The Avengers. Met grootindustrieel, genie, ex-playboy en superheld Tony Stark (Robert Downey Jr.) die deze keer ook zijn persoonlijke demonen moet bevechten en een superschurk die erin slaagt om zijn hele wereld te doen instorten. Wel, regisseur Shane Black (die het voor deze derde prent overnam van Jon Favreau) doét heel wat dingen in elkaar stuiken in Iron Man 3, maar het blijft allemaal beperkt tot blikschade. En die persoonlijke sores, die Stark voor het eerst in zijn leven angstaanvallen bezorgen, worden in het derde bedrijf van de film handig naar de kantlijn verwezen om plaats te maken voor formulaïsche plotwendingen, en een overdaad aan computereffecten.

(Deze review verscheen aanvankelijk in een eerste versie van het videogameblad INVADER.)

De hele plot van de prent, die draait rond een enigmatische terrorist die zichzelf The Mandarin noemt (schitterende rol van Ben Kingsley!) en een door wetenschapper Aldrich Killian (Guy Pearce) geleide ‘denktank’ van wetenschappers die een onbetrouwbaar superserum hebben uitgevonden, staat zelfs duidelijk in het teken van een nieuwe doorbraak in speciale effecten: de afzonderlijke delen van Starks kostuum vliegen rechtstreeks naar zijn lijf, of dat van iemand anders. En met dat laatste wisten de scenaristen wel wat te doen: tegen de tijd dat de eindaftiteling rolt, heeft ieder hoofdpersonage, zowel aan goede als aan kwade kant, wel één van Starks stalen kostuums gedragen. De gag geraakt snel belegen. 

Ook maakt Black tegen het einde een fout die vorig jaar ook al een van de valse noten in The Avengers was: waar de speciale effecten halfweg de film knap functioneel worden ingezet om de epiek van de comics uit te dragen, ontaardt de finale in een ordinaire CGI-kermis. Verdomd jammer, want voordat de plot goed en wel in gang schoot beloofde Iron Man 3 veel goeds: het frenetieke camerawerk hield ook buiten de actiescènes de vaart erin, en iedereen loopt doorheen de hele film op zijn best te acteren. Misschien is dat wel de verdienste van rasacteur Ben Kingsley, die de rest van de cast alleen al door zijn aanwezigheid lijkt te hebben aangespoord om hun beste beentje voor te zetten.