Jamestown, New York & Bentleyville, Pennsylvania

Waar we de scenic route namen door de staten New York en Pennsylvania. Inclusief een duikje in de Rust Belt.

De route

Toen we ‘s voormiddags in Niagara Falls vertrokken, hebben we de gps zo ingesteld om tolwegen te mijden. Die instelling behielden we helemaal tot het einde van de roadtrip. Het is goedkoper, en je komt nog eens ergens. Het bracht ons op een scenische route met hoeves en Main Streets van dorpen en kleine steden die tussen classy (vooral door het feit dat die ene plaats ’s winters een skiresort huist) en stoffig. 

De Rust Belt

Of liever: roestig. Dat is hoe je het beste de omgevingen beschrijft die we doorkruisen, zeker wanneer we door stadjes als Jamestown, New York reden. We zaten hier dan ook in de Rust Belt, het verslonsde industriële hartland van Amerika. 

Pennsylvania

Vanuit Jamestown ging het verder naar het zuidwesten van Pennsylvania. Heel eventjes reden we langs een van de grote meren: het Erie-meer, dat onder meer Cleveland en Michigan aan zijn oevers heeft liggen. Maar ter hoogte van de stad Erie, Pennsylvania doken we strikt zuidwaarts, waar we verscheidene Amish-artefacten en -marktjes langs de weg vonden (zeker in deze staat zijn ze heel aanwezig). Tot net voorbij Pittsburgh, waar we halt hielden in een dorpje dat Bentleyville heet.

Het hotel (en zijn bewaker)

In het dorpje Bentleyville, Pennsylvania vonden we ons nachtelijke onderkomen in een lokaal hotel van de  Best Western-keten. Prima overnachting. Het viel ons hier op dat Amerikaanse weghotels met drie sterren hier beter onderhouden zijn dan de meeste Europese. Ketens als Best Western, La Quinta en Holiday Inn hebben ook ontbijt dat in de prijs is inbegrepen: bij hotels met een sterretje meer in de V.S., die restaurants in concessie door zelfstandige uitbaters hebben, is het meestal een twintigje tot dertigje per persoon bovenop de overnachting. Die laatste kostte ons ongeveer 110 euro (maar nog eens: buiten het seizoen). 

Uitgerekend op de parkeerplaats van dit etablissement kwamen we wel de eerste roadside attractions tegen die bepalend zijn voor de mystiek van de Amerikaanse weg, en waarvan we er de komende weken nog wel meer zullen zien. Het zes meter hoge, drieëneenhalve ton wegende ijzeren cowboybeeld is Big Jim. Met zijn vrijpostig grote ogen doet hij misschien wat aan Cowboy Woody uit ‘Toy Story’ denken. Maar het beeld werd al in 1978 – dus jaren voordat die animatiefilm in de zalen kwam – opgetrokken door lokale kunstenaar Charles Krutz. Die beschouwde zijn beeld, compleet met een getrokken ‘six shooter’ in de rechterhand, als een gepast eerbetoon aan het archetype van de ‘gunslinger’, en diens bijdrage aan de Amerikaanse geschiedenis. 

Small-town America

We trokken vanuit het hotel te voet naar de Main Street van Bentleyville. Waar we, na anderhalve kilometer ver onze benen te hebben gestrekt, meteen werden geconfronteerd met de teloorgang van het Amerikaanse dorp. Er hangt een idyllisch beeld op van small-town America, dat met films als What’s Eating Gilbert Grape?, Sweet Home Alabama en vele andereeen heel minigenre vormen in Hollywood. Verderop in onze rit kwamen we dorpen tegen die wat meer aan die idylle beantwoorden, maar Bentleyville kun je daar niet bij rekenen. Dat zitten, natuurlijk, vooral economische redenen achter. Oh ja, we ontdekten dat een van de dorpen in de buurt Charleroi heet. Omdat het in de late negentiende eeuw werd gesticht door immigranten uit Franstalig België.

Now Main Street’s whitewashed windows
And vacant stores
Seems like there ain’t nobody
Wants to come down here no more
They’re closing down the textile mill
Across the railroad tracks
Foreman says, “These jobs are going, boys
And they ain’t coming back 
To your hometown

(Bruce Springsteen, ‘My Hometown’)