Die schoentjeskamer in ‘Little Nightmares’!

Voor een tachtigjarige ondergetekende, terugpeinzend aan de videogames die doorheen de decennia hebben bijgedragen tot de kunst-wording van dit medium, zal Little Nightmares ongetwijfeld tot het lijstje van titels behoren die ik me nog zo voor de voet weg zal herinneren. Het is een surrealistisch pareltje, dat het midden houdt tussen een Roald Dahl-sprookje en een kwaaie lsd-trip, en waarin de gruwel vaak in de kleine dingen zit. Zoals die ene kamer gevuld met verweesd achtergelaten schoentjes van wezens die er misschien niet meer zijn: gruwelijk suggestief, toch? Toen ik het vorige week opgooide tijdens een gesprek met de productmanager voor de game bij uitgever Bandai Namco, bleek dat de ontwikkelingsploeg zich bij de creatie van wat in veel opzichten de gruwelijkste kamer in de hele game is effectief hebben laten inspireren door beelden uit een documentaire over de holocaust.

Serieus, speel Little Nightmares. Warm aanbevolen.

Lees hier m’n review op de site van De Morgen.