Boston, Massachusetts

Waar we onze start namen. Eerst nog even een klein citytripje voordat de lange rit begint. En jazeker: New York ligt òòk aan de oostkust. Maar daar waren we allebei al geweest.

De heenreis

Vanuit België zijn er drie manieren om naar Boston te vliegen. Je kunt eerst een korte vlucht of treinrit ondernemen naar een Europese hub van luchtvaartmaatschappijen die rechtstreeks naar de stad vliegen, zoals Schiphol, Charles de Gaulle of Heathrow. Wat je ook kunt doen is eerst een lange vlucht vanuit Zaventem ondernemen naar een Amerikaanse hub aan de oostkust (zoals New York), en dan nog een kort sprongetje naar Bostons Logan International Airport nemen. Maar er is nog een derde manier: vanuit Zaventem vliegt Icelandair via een tussenstop in Reykjavik verder naar Boston. Ideaal voor reizigers die de zeven tot acht uur die een vlucht van West-Europa naar de Amerikaanse westkust doorgaans in beslag neemt wat te breken.

Het hotel en de buurt

Voordat we de komende dagen on the road zouden gaan, wilden we van onze twee eerste dagen in Boston eerst nog een soort mini-citytripje maken. Onderweg door Amerika namen we genoegen met weghotels, maar hier mocht het nog eventjes iets meer zijn. In de hippe South End-wijk, bekend om haar typische Victoriaanse brownstone-gebouwen, haar dertig kleine parken en haar vibrerende kunstenaarsscene, vonden we een onderkomen in het aandoenlijk boutique Staypineapple-hotel. Twee dagen decompressie voor je aan een roadtrip van bijna tienduizend kilometer begint valt ook aan te raden omwille van de jetlag. Die is minder erg aan de oost- dan aan de westkust, maar reken toch dat je je eerste nacht tussen 5 en 6 uur ’s ochtends klaarwakker zult zijn. Dan is een koffiezetapparaat op de kamer geen overbodige luxe, want ontbijttentjes in de buurt (zoals in ons geval het charmante Berkeley Perk Cafe, vlak om de hoek) gaan pas ten vroegste anderhalf uur later open. 

Dat er prima te eten valt in de South End merkten we meteen al tijdens de landingsavond, toen we relatief laat op de hotelkamer arriveerden en we na een korte wandeling The Black Lamb vonden. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden aten we er oesters. Voor wie het liever bij streetfood houdt lieten we ons vertellen dat de regio rond Fenway Park, het stadion van de Red Sox-honkbalploeg ten zuidwesten van waar we logeerden, een ruim aanbod daarvan heeft.

De Freedom Trail

Zo’n trail, een van die wandelpaden door ’t hele land waarop Amerikanen ontzettend dol blijken, hadden we tijdens onze eerste dag in Boston alvast afgevinkt. En dat zonder op handen en voeten door ‘t bos te klefferen. Leve de Freedom Trail! Een lijn in het plaveisel brengt je naar de greatest hits uit de Amerikaanse revolutie. Check ze op onderstaande foto’s, of ga naar de website van de Freedom Trail om er meer over te lezen. En ja, je loopt als een halve debiel 4 kilometer lang een rode bakstenen lijn te volgen, maar je hebt meteen ook een flink stuk van de stad gezien. En de geschiedenis van de Amerikaanse revolutie, tot aan de befaamde Bunker Hill. Follow the red brick road!

Founding assholes, ja!

Boston is – naast Philadelphia en in mindere mate New York, ook een stad waar de geest van de founding fathers is blijven hangen. Niet heel ver van het stadhuis troffen we de Bell in Hand Tavern aan, een van de oudste gelagtenten in Boston, waar de stichters van de V.S. zich ophielden. Amerikanen houden die stichtende vaderen graag onder het licht als grootse mythische helden, maar ik ontdekte ook wel wat anekdotes – met name over George Washington en Thomas Jefferson – die dat idyllische beeld flink doorprikken.  

De stad

Een stad is natuurlijk ook gebouwd om door te dolen. Na de Freedom Trail doken we andere wijken van Boston in, waar we evengoed kleine ontdekkingen deden. Zoals Saltie Girl in het financiële district, een van de places to be van het moment in de stad, waar ik kennismaakte met een van de lekkernijen die aan beide Amerikaanse kusten als ‘lokaal’ wordt aangewezen: Clam Chowder, een dikke zeevruchtenpap. Groot in zowel New England als in de westkuststaten Oregon en Washington.

De Boston Movie

Er bestaat een heel minigenre van Amerikaanse films dat filmfreaks, -kenners en -historici de Boston Movie noemen. Vanzelfsprekend spelen ze zich af in deze hoofdstad van de staat Massachusetts en bij uitbreiding de enige ware grootstad in de hele New England-regio, maar er is meer aan ’t handje dan dat: ze exploreren ook thema’s die relevant zijn voor Beantown, zoals de Iers-Amerikaanse cultuur (The Verdict), het leven van de working class (Good Will Hunting), de georganiseerde misdaad (The Departed) en – niet zelden in combinatie met de zonet genoemde thema’s – gentrificatie (The Town). Nog meer voorbeelden: Mystic River, The Fighter, Gone Baby Gone, Manchester by the Sea (hoewel die zich ook in het effectieve kustplaatsje uit de titel afspeelt) en Spotlight. Niet zelden zie je bekende Bostonianen in deze films opduiken, zoals Ben en Casey Affleck, Matt Damon en Mark Wahlberg.