Carentan, Frankrijk
Waar ik een jaar of tien geleden aanschouwde hoe de Amerikaan voet aan de grond zette bij ons. Voor de geallieerde bestorming van die Normandische stranden heerste er al wel wat fascinatie voor de V.S., onder meer door de opkomst van de Hollywoodindustrie en de Red Star Line-zeeroute tussen Antwerpen en New York. Maar na WOII geraakten zeker de babyboom- en X-generaties helemaal doordesemd van de Amerikaanse cultuur.
Down and out in Carentan
Ieder jaar organiseren toeristische organisaties in Normandië een ‘reenactment’ van de geallieerde bestorming van hun stranden en het tijdperk waarin die zich voltrok. Ik maakte er in 2015 zo eentje mee in en rondom het plaatsje Carentan. Ongetwijfeld zal de plaatsnaam een belletje doen rinkelen bij fans van de tv-reeks Band of Brothers. Meer nog: op het moment waarop ik de lokale reenactment meemaakte was een contingent van acteurs uit die inmiddels alweer bijna een kwarteeuw oude tv-reeks daar aanwezig om een medaille in ontvangst te nemen van het lokale gemeentebestuur.
Militaire en ‘zachte’ macht
Dat laatste jaar van Wereldoorlog II, waarin vooral dankzij een doorstoot van de Amerikanen niet alleen Frankrijk werd bevrijd maar ook heel West-Europa werd verlost van het juk van het Derde Rijk, markeerde het ware begin van wat men graag de Amerikaanse eeuw noemt. Door hun militaire macht zijn de V.S. vandaag nog altijd zo’n beetje de wijkagent van de wereld. Maar de échte verovering was ‘zacht’, cultureel, met onder meer de Hollywoodindustrie die onze bioscoop- en tv-schermen veroverde, en de pop- en rockmuziek die door onze oren gonste.
De broeders van ‘Band of Brothers’
Maar nog even terug naar Band of Brothers. Ik vroeg aan Ross McCall (Joseph Liebgott in de reeks) waarom de reeks nog altijd een van de bekendste entertainmentproducten is die er bestaan over Wereldoorlog II, en Frank John Hughes (Bill Guarnere).
Mc Call: “Jongere generaties, degenen die de oorlog niet hebben meegemaakt, leerden dankzij Band of Brothers bij over Wereldoorlog II. Dat merken we constant: soldaten die net in dienst zijn gegaan, die zeggen dat deze reeks de reden daarvoor zijn. Jonge meisjes wier grootvaders of zelfs overgrootvaders meevochten in de oorlog. De serie brengt de Tweede Wereldoorlog weer ter sprake, ze startte opnieuw een golf van wereldwijde educatie over de oorlog op. De filmmakers erachter waren een paar heavy hitters, die een reeks wilden maken over de erfenis van de oorlog, over de veteranen. Het moest getrouw zijn aan dat verhaal. Wij moesten spreken voor deze mannen, die zichzelf niet zagen als helden.
Hughes: “Het was een grote eer om die soldaten te eren, hun erfenis te delen met de wereld. Het boek kan maar zoveel mensen bereiken. Het resoneert weer. De serie bracht alles weer onder het zonlicht. De mensen zagen een soort mannen die niet meer worden gemaakt op de wereld. Kinderen die uit de Depressie kwamen, heel anders dan wie we vandaag zijn. Gewone mannen in uitzonderlijke omstandigheden. Die niets minder deden dan de wereld redden.”
No Comments :