Grand Canyon West, Arizona

Waar we voor de allereerste keer pas na het donker arriveerden op onze bestemming. In het midden van de woestijn nog wel. En waarom begon die terreinwagen ons ineens te volgen?

De route

Vanuit Scottsdale reden we dus eerst naar Wickenburg, en daarna verder over Kingman naar Peach Springs, de hoofdplaats van de Hualapai-stam, die de ranch uitbaat waar we vandaag zouden overnachten. Zonder smartphone-ontvangst om dingen op te zoeken arriveren we daar rond halfzes, om er te moeten horen dat we helemaal verkeerd zijn gereden: het reservaat ligt rondom het westelijke uiteinde van de Grand Canyon, en wij moesten aan de andere kant ervan zijn. Nog eens twee uur rijden van hier. Enige probleem: binnen één uur zou het donker worden. We hebben dus een flink stuk van de rit in een pikzwart duister gedaan (gelukkig wel over verharde weg). En op een bepaald moment begon een of andere zot in een terreinwagen ons te volgen. Lees in Enkel in Amerika hoe dat avontuur afliep.

Het hotel

Laat kwamen we uiteindelijk aan bij de Cabins at Hualapai Point, waar we een hutje betrokken met binnenin alle faciliteiten van een driesterrenkamer: een douche, een koffiemachine, wifi, een microgolfoventje waar we gelukkig die burrito’s uit de automaat in konden opwarmen om niet te verhongeren. Kostte ons € 180, maar de aanblik op de zonsopgang boven de Grand Canyon om 6 uur ’s morgens is dat geld meer dan waard.

De Hualapai en de Grand Canyon

Daarna ontbeten we in de ‘hoofdstraat’ van die ranch en maakten we een lange wandeling langsheen de Grand Canyon. Na Niagara Falls (waar de watervallen wel het enige waren wat ons kon betoveren) was dit het tweede betoverende natuurwonder langs onze route. Dit hele gebied, inclusief de glazen Skywalk, wordt uitgebaat door de Hualapai, een stam van zo’n 2.300 leden, die lang genoeg in deze omgeving woont om ze in hun mythes te noemen.