‘Thimbleweed Park’ toont dat een goeie game tijdloos is

[el_row ][el_column column=”12″][el_text_html spy=”none” scroll_delay=”300″]

Afgelopen donderdag kwam ‘Thimbleweed Park’ uit, een soort terugkeer van het twintig jaar geleden zowat uitgestorven genre van de adventuregame.

Enkele maanden geleden sprak ik voor De Morgen en 9lives met maker Ron Gilbert, die profiteerde van het succes van de nieuwe lichting indiegames om deze late opvolger te maken voor zijn eigen titels als ‘Maniac Mansion’ en ‘The Secret of Monkey Island’. Mijn verdict in ’t kort, na de game te hebben doorgespeeld (zie ook review op 9lives): hij is tegen al mijn verwachtingen in erin geslaagd om de charme van die oude games naar een moderne constellatie te brengen, al zal hij wellicht toch iets beter worden gesmaakt door een publiek dat dat genre nog bewust heeft meegemaakt – en de charme ervan al kent – dan door jongere spelers.

—

[/el_text_html][el_image image=”108″ align=”center” image_style=”default” alpha=”100″ border_style=”solid” target=”_self” spy=”none” scroll_delay=”300″][/el_image][el_text_html spy=”none” scroll_delay=”300″]—[/el_text_html][el_image image=”109″ align=”center” image_style=”default” alpha=”100″ border_style=”solid” target=”_self” spy=”none” scroll_delay=”300″][/el_image][/el_column][/el_row]