Ozark, Arkansas

Waar we pas echt een start maakten met dat ‘onderwegzijn’. Waar we beseften dat die korte tussenstops, zoals hier met zicht op het Ozark-gebergte in de verte, evengoed bij de reis horen als alle andere ervaringen. Waar we wisten: de weg is de reis.

De route

We maakten deze voormiddag vanuit Nort Little Rock een kleine klim noordwaarts met de Interstate 40, de autosnelweg die nog tot het einde van de week onze metgezel zal blijven. In het boek grijp ik deze rit aan om het te hebben over hoe het Amerikaanse wegenstelsel is gegroeid over de decennia heen, en welk een betekenis het heeft gekregen. Hier wordt goed uitgelegd hoe dat warme kluwen van Interstates, staatswegen, countywegen en dergelijke precies in elkaar zit en hoe het wordt aangegeven langs de weg en op routekaarten.

James Agee, eerste chroniqueur van de Amerikaanse weg

Meer dan dertig jaar voor de New Journalism-golf van de late jaren zestig, met bekende schrijvers/journalisten als Joan Didion, Hunter S. Thompson, Truman Capote, Norman Mailer en Tom Wolfe, was James Agee er al om journalistiek en literatuur met elkaar te vermengen. Hij schreef in 1934 The Great American Roadside, een klassiek geworden exposé over de economische roep van de Amerikaanse wegen.

Country op de radio

Onderweg proberen we de muziek een beetje thematisch te houden met de plaatsen waar we zijn. Zeker richting Oklahoma en Texas, de twee staten die we vandaag en de volgende dag zullen aandoen, speelt countrymuziek daar een belangrijke rol in. Ook tussen Pennsylvania en Kentucky hadden we deze lijst al laten schallen, maar de komende dagen zou ze meerdere uren per dag onze soundtrack van de weg worden.

De eerste coast-to-coasters

We volgen met deze trip van kust naar kust niet alleen in het bandenspoor van Amerikaanse schrijvers als Jack Kerouac of John Steinbeck, maar ook de allereerste automobilisten die, aan het prille van begin van de 20^ste eeuw, al een eerste trip van kust naar kust ondernamen. De ritten van Horatio Nelson Jackson, L.L. Whitman, Henry Joy en E.T. ‘Tom’ Fetch en anderen waren geen evidentie: zowel de wagen waarmee ze reden als het wegenstelsel waren nog lang niet voorzien voor dit soort avonturen. Maar ze kwamen niettemin allemaal heelhuids aan.