Memphis, Tennessee

Waar we dronken werden van liefde en van de blues. En we de lichten twee keer zagen uitgaan op Beale Street.

De route

Vanuit Saint Louis reden we slechts vier uur, primair over de Interstate 55. Slechts één korte stop om te lunchen, ontbijt hadden we nog in Saint Louis gehad. Het was dat we relatief vroeg in Memphis wilden arriveren voor de dagelijkse festiviteiten op Beale Street, anders hadden we deze scenische route erbij genomen.  

De blues

De I-55 liep min of meer parallel met de Mississippirivier, en daarmee volgden we het spoor van de blues. Een muziekgenre, maar ook een cultuur en een manier van leven. Een muziekstijl die vanuit de katoenplantages in het diepe zuiden begon, en zijn oorsprong vond in de cultuur van slaafgemaakte Afrikanen. Vroege bluesmuzikanten als W.C. Handy deden de blues stilaan een vlucht nemen, noordwaarts langs die as die wij zuidwaarts hebben gevolgd over de Interstate 55, langs Saint Louis (waar we eerder deze voormiddag het National Blues Museum bezochten), helemaal noordwaarts tot uiteindelijk in Chicago. Aanvankelijk gingen de songteksten over het ellendige leven op de plantages en hoe daarmee om te gaan, maar gaandeweg kwamen er andere invloeden bij in de teksten. Zoals voodoo-motieven in Hoochie Coochie Man van Muddy Waters. Als bakermat van de blues wordt de Mississippidelta aangewezen. Opgelet: dat is een andere plaats dan de Mississippi-rivierdelta. Die laatste bevindt zich verder zuidwaarts, in de staat Louisiana, waar de rivier uitmondt in de Golf van Mexico. De Mississippidelta, een moerasregio met veel katoenvelden, ligt maar nèt ten zuiden van Memphis.

Het hotel

We verbleven in het Memphis Sheraton Downtown Hotel. Twee nachten kostten ons € 300. Ook Memphis was een ankerpunt op onze reis. We wilden hier twee nachten blijven om drie redenen. Halfweg wilden we de roadtrip wat op pauze zetten met een korte citytrip, en we wilden absoluut twee dagen verzinken in de muziek. En de derde reden, waarom we specifiek een viersterrenkamer boekten, is dat we hier gebruik wilden maken van de laundry service van het hotel om een deel van onze kleren te wassen. Maar dat viel tegen: het hotel werd gerenoveerd op het moment waarop we er waren, de wasservice was dicht. Binnen twee dagen, in Arkansas, wasten we onze kleren dan maar zelf.

Two nights on the town

Beale Street. Er was blues. Er was funk. Er was jazz. Het ‘seizoen’ op Beale Street was pas begonnen: tijdens de drie eerste maanden van ’t jaar doen de horecazaken meestal niet eens moeite om live groepjes op hun podia los te laten, in april komen ze stilaan los. Twee keer zagen we op deze straat onze lichten uitgaan. Ik laat de beelden voor zich spreken. 

De (rest van de) stad

Een dag tussen twee boemelpartijen op Beale zijn we ook door de stad getrokken. Memphis heeft overdag een nostalgisch trammetje lopen door zijn binnenstad. Verder de moeite van het bezoeken waard zijn de Music Hall of Fame en het National Civil Rights Museum in het oude Lorraine Motel.