‘Syberia 3’ en de moeizame terugkeer van de adventuregame

“Kate Walker gaat verder met haar wonderbaarlijke zwerftocht als een verloren ster die niet langer meer wordt begrensd door haar zon. De tocht neemt de speler mee door een Oost-Europees landschap dat is geteisterd door oorlogen en utopieën.” U luisterde naar een streepje arty promotalk door Benoît Sokal, een Franse (maar oorspronkelijk Belgische) stripauteur die striplezers wellicht zullen kennen van de stripreeks Inspecteur Canardo. Sokal duikt echter geregeld ook eens op in een ander medium: in 2002 zette hij zich als schrijver en artdirector achter de Syberia-reeks, waaruit Syberia 3 net verscheen voor consoles en pc.

Natuurlijk ligt het genre waarvoor hij koos, de adventuregame, meer in het verlengde van het beeldverhaal dan eender welk ander gamegenre: in deze exploratieve gamevorm is het decor van een iets ruimer belang dan in pakweg een actiegame of een shooter, en word je – net zoals een goeie striplezer dat doet – meer ertoe aangezet om stil te staan bij de plaatjes, en ze in je op te nemen.

Het is alleen een genre dat zijn hoogdagen al zo’n twintig jaar achter de rug heeft. Adventuregames probeerden een paar keer terug boven water te komen, onder meer met Another Code (2005) en L.A. Noire (2011), maar het brede gamepubliek blijft er een meh-gevoel over hebben. Ook de recentste remonte, het door grootmeester Ron Gilbert zelf ontworpen Thimbleweed Park, lijkt niet écht in blockbustersuccessen te resulteren: een stoute blik op Steam-telsite SteamSpy leert me dat er wellicht maar 40.000 spelers zijn die de game op hun computer hebben staan (Xbox One-exemplaren niet meegerekend).

No Comments :

maart 2024
M D W D V Z Z
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

* Your email address will not be published.