Je hebt het mis over Prey

Na twee speelsessies Prey in de Eindhovense Beneluxkantoren van uitgever Bethesda weet ik vooral dat het een game is die lastig in een hokje te wurmen valt. Je eerste gok zou zijn om hem als een soort Dishonored in Space te zien, studio Arkanes eerdere succes indachtig, maar de laag van role playing game-mechanieken die bovenop het verhaal ligt is een pak steviger.

Toen ik hem een eerste keer speelde, zoals je hier leest in een eerste preview voor 9lives, deed hij me aanvankelijk wat aan Bioshock denken: niet alleen omwille van de Art Déco-achtergronden of het als een radiohoorspel over de gameplay gedrapeerde verhaal, maar ook om de op speciale abilities gestoelde gameplay. Dat gevoel werd nog versterkt tijdens mijn tweede speelsessie, waarin er ook alien-vaardigheden aan dat arsenaal werden toegevoegd. Zoals een Kinetic Blast en… de mogelijkheid om jezelf, net als de kruiperige aliens die je naar het leven staan, te veranderen in eender welk decorobject. Zoals in deze tweede, zonet verschenen 9lives-preview.

 

 

 

 

 

Maar ook die vergelijking met Bioshock, of diens geestelijke voorloper System Shock, loopt lelijk mank, want de dynamiek van Prey is heel anders: waar die klassieker uit 2007 zijn rpg-systemen liet drijven op best lekkere shootergameplay, is het in Prey vooral overleven geblazen, en heb je een beetje handigheid in de – véél diepere – rpg-systemen nodig om heelhuids achter het mysterie van je identiteit (weer wèl een vergelijkingspunt met Bioshock) te komen.

Het wordt, kortom, vooral zijn eigen beestje.

No Comments :

maart 2024
M D W D V Z Z
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

* Your email address will not be published.